{1}{120}"RZECZ" |Tłumaczenie na język angielski Cyrielle Leval |Luźne tłumaczenie na język polski Joanna Płaskonka
{150}{320}Obrazy 3D
{340}{410}W dzisiejszym odcinku Ktosik (nasz sympatyczny bohater) jest zainteresowany trójwymiarowymi obrazami. 
{430}{520}Czy kiedykolwiek miałeś okazję obejrzeć imponujące obrazy "wychodzące" na ciebie z ekranu, czasami nawet powodujące mdłości?
{530}{610}Takie obrazy bywają postrzegane jako postęp w dziedzinie kinematografii.
{620}{670}Postaramy się razem z Ktosiem wytłumaczyć Ci ideę tworzenia trójwymiarowych obrazów.
{675}{760}Po pierwsze - co sprawia, że widzimy trójwymiarowo?
{765}{830}Jest to związane z tym, że patrzymy na świat, używając dwojga oczu.
{835}{880}Odległość pomiędy nimi to ok. 65 mm.
{890}{980}Jeśli spojrzysz na jakiś przedmiot najpierw tylko jednym okiem,
{982}{1050}a potem drugim,
{1055}{1160}zauważysz różnicę pomiędzy obrazami widzianymi przez każde oko z osobna - przedmiot będzie się wydawał przesunięty.
{1170}{1250}Kiedy masz otwarte dwoje oczu te dwa różne obrazy są przekazywane do mózgu,
{1251}{1340}który nakłada je na siebie i tworzy jeden obraz z odpowiednią głębią i wrażeniami odległości.
{1340}{1470}Ten proces zachodzący w mózgu i umożliwiający nam widzenie stereoskopowe jest wykorzystywany w kinie do tworzenia iluzji wypukłości obrazów.
{1472}{1645}Pierwszy etap tworzenia trójwymiarowych obrazów polega na użyciu dwóch kamer (po jednej na każde oko).
{1650}{1750}Idealna sytuacja to taka, gdy kamery mają identycznie ustawione parametry.
{1755}{1830}Każda z kamer wciela się w rolę jednego oka, dlatego odległość pomiędzy obiektywami powinna wynosić 65 mm,
{1832}{1865}co bywa niekoniecznie łatwe do zrealizowania.
{1870}{2005}Najlepiej użyć kamerę stereoskopową, która łączy dwa obiektywy w jednej obudowie.
{2006}{2032}Voila! :)
{2033}{2150}Mamy teraz dwa ujęcia naszej sceny - po jednym dla każdego oka.
{2155}{2310}Ale jak sprawić, aby widz nie widział prawego ujęcia prawym okiem i lewego ujęcia lewym okiem?
{2312}{2350}Istnieją różne metody.
{2352}{2470}Metoda pierwsza - tworzenie anaglifów.
{2480}{2640}Rejestrowane obrazy są tworzone w oparciu o komplementarne kolory - czerwony, zielony i niebieski (model RGB).
{2645}{2785}W lewym obrazie pozostawimy jedynie składową czerwoną, zaś w prawym - składowe zieloną i niebieską.
{2790}{2900}Następnie nałożymy oba obrazy na siebie i będziemy je oglądać przez odpowiednie okulary
{2905}{3000}w lewym szkle jest filtr czerwony, zaś w prawym cyjanowy,
{3005}{3065}czyli niebiesko-zielony albo inaczej turkusowy :)
{3070}{3100} Tadaammm!
{3105}{3200}Lewe oko nie widzi czerwonych elementów obrazu zarejestrowanego przez lewą kamerę,
{3205}{3280}zaś prawe nie widzi niebiesko-zielonych elementów obrazu zarejestrowanego prawą kamerą.
{3282}{3340}Teraz pozostaje naszemu mózgowi czynić swą powinność.
{3345}{3500}Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie temu, aby użyć innych kolorów do tego procesu przetwarzania obrazów,
{3460}{3530}ale przestrzeń barw RGB jest chyba najczęściej używana.
{3540}{3600}Metoda druga - wykorzystanie polaryzacji.
{3610}{3685}Mówiąc prosto i nie komplikując zanadto sprawy (w końcu to film animowany dla dzieci :D),
{3687}{3760}musisz się dowiedzieć, że fala świetlna może być spolaryzowana, tzn. ukierunkowana w przestrzeni.
{3765}{3885}Tym razem będziemy używać dwóch projektorów, które zawierają filtry polaryzacyjne.
{3885}{3930}Lewy projektor będzie wyświetlał obraz filmowany przez lewą kamerę,
{3935}{4000}(obraz spolaryzowany poziomo), a prawy - obraz filmowany przez prawą kamerę
{4005}{4130}(obraz spolaryzowany pionowo). 
{4135}{4300}Możemy obejrzeć taki film dzięki okularom polaryzacyjnym, w których lewy filtr przepuszcza fale poziome, a prawy - pionowe.
{4300}{4345}"Hurra, udało się!" (tako rzecze Ktoś)
{4350}{4440}Każde oko widzi tylko to, co ma zobaczyć i nasz mózg znów dał się oszukać.
{4445}{4530}Trzecia metoda jest nowszą technologią, jest to projekcja migawkowa.
{4530}{4625}Polega ona na tym, że widz widzi najpierw obraz zarejestrowany lewą kamerą,
{4630}{4660}potem prawą,
{4665}{4685}potem znów lewą,
{4686}{4740}prawą, lewą, prawą, lewą, prawą, lewą...
{4750}{4850}Są dostępne specjalne okulary, które zamiast soczewek mają powierzchnie pokryte ciekłymi kryształami.
{4825}{4915}Można je odpowiednio zsynchronizować w taki rytm wyświetlania, który daje wrażenie trójwymiarowości.
{4902}{4960}Zasłaniają one na zmianę to jedno, to drugie oko.
{4965}{5030}I w ten sposób znów nasze neurony zostały wystrychnięte na dudka.
{5032}{5150}Poszukuje się także metod pozwalających na projekcję dającą efekt 3D bez specjalnych okularów.
{5155}{5230}Najprostszą metodą jest krzyżogląd.
{5235}{5410}Polega ona ta tym, że ogląda się dwa obrazy, ale zamienione miejscami, tzn. prawy lewym okiem i lewy - prawym.
{5410}{5530}Musimy spoglądając na nie wykonać zeza, aby poczuć to fantastyczne uczucie wypukłości obrazu.
{5535}{5645}Dodatkowo, to nie lada gratka nauczyć się robić zeza przez 90 minut i nie zwymiotować w trakcie seansu.
{5640}{5750}Podsumowując - obrazy 3D opierają się na widzeniu steroskopowym człowieka.
{5755}{5900}Poznałeś trzy metody projekcji 3D wykorzystujące okulary - metoda anaglifowa, polaryzacyjna i migawkowa.
{5905}{6000}Obecnie trwają prace nad metodami niekorzystającymi z okularów.
{6010}{7000}Do zobaczenia wkrótce na kolejnym spotkaniu o nowej rzeczy :)